Στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, οι μαθητές συνεργάζονται δημιουργικά σε τέσσερις υποομάδες:
- υποκριτικής
- σκηνογραφίας – ενδυματολογίας
- ήχου – μουσικής
- σκηνοθεσίας – βίντεο
Ο λόγος… για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Δημ. Θεάτρου με τίτλο «Ο ελληνικός λαϊκός πολιτισμός στη σκηνή του ψηφιακού μας κόσμου» που εμπνέεται από την Γκόλφω του Σπυρίδωνα Περεσιάδη και το δημοτικό τραγούδι “Του νεκρού αδελφού” και το οποίο είναι συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος “Αττική 2014 -2020” (ΕΣΠΑ).
Οι ομάδες των παιδιών και τα τμήματα ενώνονται και παρακολουθούν από κοινού τις διαδικασίες του μοντάζ, οι οποίες οδηγούν στο τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή στην παραγωγή δύο σύντομων ψηφιακών θεατρικών παραστάσεων.
Το ταξίδι στον λαϊκό πολιτισμό και στη θεατρική δημιουργία κλείνει με μια συζήτηση για τις σκέψεις και τις εντυπώσεις που γεννήθηκαν στα παιδιά με αφορμή τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που απευθύνεται σε εφήβους 13 έως 16 ετών και εξελίσσεται σε τρεις κύκλους συνολικής διάρκειας ενός έτους, – σε κάθε κύκλο οι μαθητές μυούνται στα μυστικά δύο διαφορετικών κειμένων – και τους δίνει την δυνατότητα να γνωρίσουν στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού και της λογοτεχνίας, συστήνοντας τους ταυτόχρονα τη διαδικασία της θεατρικής πράξης.
Όπως αναφέρει o καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Λευτέρης Γιοβανίδης «το πρόγραμμα δεν θέτει στο επίκεντρό του τη φιλολογική ανάλυση κειμένων αλλά επιδιώκει να πυροδοτήσει δημιουργικούς πειραματισμούς.
Αναδεικνύει, βιωματικά, ότι η λαϊκή παράδοση δεν είναι ένα ξεχασμένο κομμάτι τις Ιστορίας, και ότι με τα κατάλληλα εργαλεία μπορεί να είναι ευεργετική και ταυτόχρονα δημιουργική.
Προφορικές αφηγήσεις, μυθοπλαστικά κείμενα και οι ήρωές τους εξερευνώνται με τα εργαλεία της ψηφιακής πραγματικότητας, της εικόνας και της τέχνης του ήχου, που χρησιμοποιούν οι νέοι στην καθημερινότητά τους.
Τα υλικά της παράδοσης που εμπεριέχονται στα ειδυλλιακά βουκολικά δράματα, στις φορεσιές ή στα δημοτικά τραγούδια ενσωματώνονται σε νέες φόρμες που θα προκύψουν από τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας».
