Περίπου το 20% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για την περίοδο 2021-2027 θα αφιερωθεί στον ψηφιακό τομέα.
Ως ευρωβουλευτής Miapetra Kumpula-Natri, εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, δήλωσε στα τέλη του 2020 σε σχέση με την ευρωπαϊκή στρατηγική για τα δεδομένα, «η πανδημία έχει δείξει τη σημασία της σύνδεσης.»
Κάντε κλικ εδώ για να εξερευνήσετε δεδομένα σχετικά με την ταχύτητα του Διαδικτύου σε όλη την Ευρώπη, σε επίπεδο δήμου, σε διαδραστικό ταμπλό.
Οι στόχοι συνδεσιμότητας που θέτει η ΕΕ για το ίδιο το σχέδιο Ευρυζωνικής Ευρώπης για το 2025 είναι μάλλον φιλόδοξοι:
- Συνδέσεις τουλάχιστον 1 Gigabit ανά δευτερόλεπτο (Gbps) για τους κύριους κοινωνικοοικονομικούς οδηγούς (σχολεία, πανεπιστήμια, κόμβοι μεταφορών, αεροδρόμια, επιχειρήσεις υψηλής έντασης ψηφιακού περιεχομένου κ.λπ.)
- Αδιάλειπτη κάλυψη 5G για όλες τις αστικές περιοχές και τις μεγάλες χερσαίες διαδρομές μεταφοράς.
- Πρόσβαση σε συνδεσιμότητα που προσφέρει τουλάχιστον 100 Megabit ανά δευτερόλεπτο (Mbps) για όλα τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά.
Σε μια πρόσφατη ανακοίνωση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ, η Επιτροπή έφτασε στο σημείο να θέσει ως στόχο την πλήρη κάλυψη gigabit έως το 2030, μέσω σταθερών γραμμών, 5G και 6G (το τελευταίο είναι υπό ανάπτυξη).
Ακόμα νωρίτερα, το 2010, το Ψηφιακό θεματολόγιο για την Ευρώπη έθεσε στόχους συνδεσιμότητας για το 2020, οι οποίοι απαιτούσαν ευρυζωνική κάλυψη τουλάχιστον 30 Mbps για όλους τους Ευρωπαίους και πρόσβαση σε συνδέσεις γρηγορότερες από 100 Mbps σε τουλάχιστον τα μισά από όλα τα νοικοκυριά.
Σύμφωνα με βασικούς δείκτες που επέλεξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η υποδομή δικτύου επόμενης γενιάς (τουλάχιστον 30 Mbps) έφτασε το 85,8% των ευρωπαϊκών νοικοκυριών το 2019. Οι περισσότερες χώρες βρίσκονται πάνω από αυτό το όριο, με μόνο έξι χώρες να πέφτουν κάτω από το 80%: Βουλγαρία, Σλοβακία Η Πολωνία, η Φινλανδία, η Λιθουανία και η Γαλλία, που εκπληκτικά καλύπτουν κάλυψη 62,1%.
Ανάπτυξη υποδομών πολύ υψηλής χωρητικότητας
Σε σύγκριση με το δίκτυο πολύ υψηλής χωρητικότητας (VHCN), μια υποδομή που περιλαμβάνει οπτικές ίνες και άλλες τεχνολογίες και απαιτείται για την επίτευξη του στόχου της καθολικής 1 Gbps έως το 2030, η ευρωπαϊκή μέση κάλυψη το 2019 (τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα δεδομένα) ήταν 44 τοις εκατό.
Μόνο δύο χρόνια νωρίτερα, ο μέσος όρος ήταν 26 τοις εκατό, που σημαίνει ότι αυξήθηκε περισσότερο από τα δύο τρίτα. Πίσω από αυτά τα στοιχεία, ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες ανισότητες, τόσο μεταξύ μεμονωμένων χωρών όσο και μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών.
Πηγή: Ο ψηφιακός δείκτης οικονομίας και κοινωνίας (DESI)
Πολλές από τις χώρες που ξεχωρίζουν όσον αφορά την κάλυψη έχουν σχετικά μικρή έκταση. Η πρώτη χώρα σημαντικού μεγέθους στην κατάταξη είναι η Ισπανία , όπου το 89% όλων των σπιτιών και το 51,9% των αγροτικών κατοικιών έχουν κάλυψη. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά επενδύσεων από ιδιωτικές εταιρείες, με τη βοήθεια του Programa de Extensión de la Banda Ancha de Nueva Generación , το οποίο παρέχει 400 εκατομμύρια ευρώ σε δημόσια χρηματοδότηση (εκ των οποίων 300 εκατομμύρια ευρώ προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, ΕΤΠΑ) μεταξύ 2019 και 2022, για τη χρηματοδότηση εταιρειών που επιθυμούν να επενδύσουν σε υποδομή τουλάχιστον 300 Mbps, με δυνατότητα κλιμάκωσης έως 1 Gbps.
Διατηρώντας την ίδια περιοχή, η Πορτογαλία έχει συνολική κάλυψη 83% και 69,4% στις αγροτικές περιοχές. Εδώ, πραγματοποιούνται σημαντικές επενδύσεις για την αντικατάσταση των υποβρυχίων καλωδίων που συνδέουν τη Μαδέρα και τις Αζόρες με την ηπειρωτική Ευρώπη. Ένα υποβρύχιο καλώδιο που συνδέει την Πορτογαλία με τη Βραζιλία αναμένεται επίσης να τεθεί σε λειτουργία το 2021, μια επιχείρηση 150 εκατομμυρίων ευρώ με επικεφαλής την EllaLink .
Η απόδοση μιας πολύ προηγμένης οικονομίας όπως αυτή της Γερμανίας είναι εντυπωσιακή. Το 2019, το δίκτυο VHCN κάλυψε μόνο 3 στα 10 σπίτια σε εθνικό επίπεδο και μόνο 1 στα 10 σε αγροτικές περιοχές. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 2018 η εθνική κάλυψη ήταν μόνο 9%, σαφώς έχουν γίνει τεράστια βήματα στην ανάπτυξη δικτύων.
Η Γερμανία ξεκίνησε το “επιθετικό” της το 2016 για να αναπτύξει ένα δίκτυο εξαιρετικά υψηλής χωρητικότητας ( Eckpunkte Zukunftsoffensive Gigabit-Deutschland ), το οποίο προβλέπει δημόσιες επενδύσεις ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ (με σκοπό να προσελκύσει πολύ περισσότερα με ιδιωτικές πρωτοβουλίες) μεταξύ 2017 και 2023, για πλήρη κάλυψη έως το 2025.
Η Γαλλία ξεχωρίζει επίσης από αυτή την άποψη. Σε εθνικό επίπεδο, η κάλυψη δεν ξεπερνά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (43,8%), ενώ στις αγροτικές περιοχές είναι σταθερή (11,9%).
Το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο France Très Haut Débit , που ξεκίνησε το 2013, στοχεύει να συνδέσει όλα τα σπίτια της χώρας με ταχύτητα τουλάχιστον 30 Mbps έως το 2022 και δεν αναφέρει τον στόχο της επίτευξης 1 Gbps. Η προγραμματισμένη επένδυση ανέρχεται σε περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων 3,3 δισεκατομμύρια προορίζονται να καλύψουν την έλλειψη ιδιωτικών επενδύσεων σε ορισμένες περιοχές.
Συγκεκριμένα, υπάρχει μεγάλη διαφορά στην κάλυψη μεταξύ των πιο πυκνοκατοικημένων περιοχών, όπου φτάνει το 90 τοις εκατό, και των λιγότερο κατοικημένων περιοχών όπου η κάλυψη είναι περίπου 60 τοις εκατό και πέφτει τόσο χαμηλά όσο 11,9 τοις εκατό στις αγροτικές περιοχές.
Στην Ανατολική Ευρώπη, η Ρουμανία πρωτοστατεί, με κάλυψη VHCN στο 68,1% των σπιτιών με γραμμές VHCN και 39,1% στις αγροτικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια της περιόδου χρηματοδότησης 2014-2020, η χώρα διέθεσε 100 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΤΠΑ για την ανάπτυξη της συνδεσιμότητας.
Από αυτό το σύνολο, 45 εκατομμύρια επενδύθηκαν στο έργο RoNet, το οποίο είχε ως στόχο να προσεγγίσει 721 τοποθεσίες με δίκτυα backhaul, τα οποία ενεργούν ως μεσάζοντες στη μετάβαση σήματος μεταξύ του κεντρικού δικτύου και του τοπικού υποδικτύου. Μέχρι το τέλος του 2018, οι εργασίες είχαν προγραμματιστεί σε 607 τοποθεσίες και ολοκληρώθηκαν το 484.
Σύμφωνα με την έκθεση που μόλις δημοσίευσε η ETNO, μια ένωση που συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τηλεφωνικές εταιρείες, οι ευρωπαϊκές επενδύσεις συνδεσιμότητας ανήλθαν σε 51,7 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019, αύξηση τριών δισεκατομμυρίων σε σχέση με το 2018.
Σύμφωνα με το ETNO, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάπτυξη είναι ο κατακερματισμός. της ευρωπαϊκής αγοράς, η οποία αποτελείται από περισσότερες από 40 εταιρείες, και το υπερβολικό επίπεδο ρύθμισης. Επιπλέον, σύμφωνα με τις τηλεφωνικές εταιρείες, οι οικονομικές πολιτικές του κλάδου ενθαρρύνουν τους φορείς εκμετάλλευσης που ανταγωνίζονται προσφέροντας προγράμματα συνδρομής που εκμεταλλεύονται τα υπάρχοντα δίκτυα, αντί να πιέζουν για την ανάπτυξη νέων, ταχύτερων δικτύων.
Υπάρχει επίσης ένα πρόβλημα με την ελκυστικότητα του τομέα, καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει χαμηλότερη χρήση δικτύου από άλλες ηπείρους.
Η χρήση στην Ευρώπη είναι 6,08 Gigabytes ανά χρήστη ανά μήνα, σε σύγκριση με 11,05 στις Ηνωμένες Πολιτείες και 9,29 στην Ιαπωνία. Οι εταιρείες που αναζητούν πιο αποδοτικές λύσεις βρίσκονται επίσης πίσω από την ανισότητα μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών.
Ο ιδιωτικός τομέας, σύμφωνα με το Digital Economy and Society Index Report 2020 , κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς τις πρώην, πιο κερδοφόρες περιοχές, αφήνοντας τον δημόσιο τομέα να διαχειριστεί τις λιγότερο κατοικημένες περιοχές.
Χάρη στα δεδομένα που δημοσίευσε η Ookla τα οποία συγκεντρώνουν αποτελέσματα από τον ιστότοπο Speedtest , μπορούμε να δούμε τη συνολική απόδοση των συνδέσεων μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών.
Πηγή: Ookla Open σύνολα δεδομένων
Όπως μπορεί να φανεί, σε αρκετές χώρες ένα σημαντικό ποσοστό πόλεων έχει σύνδεση πιο αργή από 30 Mbps. Στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Λετονία, το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 50%.
Η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία φτάνουν το 65,4% και το 70,1% αντίστοιχα, με τις κορυφές να πλησιάζουν στην πλήρη κάλυψη στην Κύπρο (85%), στην Κροατία (89,2%) και στην Ελλάδα (93,2%).
Οι χώρες στις οποίες έχουν επιτύχει ουσιαστικά το στόχο του εύρους ζώνης τουλάχιστον 30 Mbps σε εθνικό επίπεδο είναι οι Κάτω Χώρες και η Μάλτα, όπου έχει επιτευχθεί το 100%, ενώ ακριβώς πίσω είναι η Δανία, η Σουηδία, η Λιθουανία και το Λουξεμβούργο, στη συνέχεια η Φινλανδία και το Βέλγιο. Όσον αφορά τον άλλο στόχο της ψηφιακής ατζέντας (συνδεσιμότητα τουλάχιστον 100 Mbps σε όλα τα σπίτια), η κατάσταση είναι παρόμοια.
Πρέπει να ειπωθεί ότι τα δεδομένα δεν προσδιορίζουν εάν η δοκιμή διεξήχθη σε σπίτι ή αλλού, για παράδειγμα σε δημόσιο γραφείο ή σχολείο. Παρ ‘όλα αυτά, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες και η Σουηδία ξεπερνούν το όριο του 50% και η Δανία ξεχωρίζει με πάνω από το 91,9% των πόλεων πάνω από το όριο των 100 Mbps.
Συγκρίνοντας τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Speedtest το Q1 και το Q4 2020, μπορούμε να δούμε ότι όλες οι χώρες, αν και σε διαφορετικούς βαθμούς, παρουσίασαν υψηλότερες μέσες ταχύτητες λήψης στο τελευταίο μέρος του έτους.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, από την πρόοδο της ανάπτυξης δικτύου έως το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κατά τη διάρκεια της πανδημίας αναγκάστηκαν να επενδύσουν σε μια γρήγορη σύνδεση προκειμένου να εργαστούν από το σπίτι. Συνολικά, η υποδομή φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της κυκλοφορίας και τη ζήτηση για υψηλές επιδόσεις.
Ορισμένες χώρες έχουν οικονομικά κίνητρα για να ενθαρρύνουν τους πολίτες. Στα τέλη του καλοκαιριού 2020, για παράδειγμα, η ιταλική κυβέρνηση ξεκίνησε ένα «σχέδιο κουπονιών » που παρακινεί τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να υπογράψουν συμβόλαια για τουλάχιστον 30 Mbps και έως 1 Gbps.
Πηγή: Ookla Open σύνολα δεδομένων
Οι τελευταίες εξελίξεις
Το Συμβούλιο της ΕΕ πρόσφατα κατέληξε σε συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Διευκόλυνσης «Συνδέοντας την Ευρώπη», για να επενδύσει 2,06 δισεκατομμύρια ευρώ στη συνδεσιμότητα. Ο αντίκτυπος αυτής της μετάβασης υπερβαίνει τα καθαρά τεχνολογικά ζητήματα και έχει άμεσες επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών – από την υγεία έως τη χρήση δημόσιων υπηρεσιών – και το ζήτημα της κοινωνικής ένταξης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράμμισε τη σημασία των ψηφιακών τεχνολογιών υπέρ της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και της επίτευξης των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Η ενεργειακή μετάβαση είναι ένα περίπλοκο ζήτημα , στο οποίο αυτή η τεχνολογική μετάβαση θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο χωρίς ουσιαστικές, αποφασιστικές πολιτικές στην παραγωγή ενέργειας.
