Καθώς οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν αναπαραγωγική και ενισχυτική επίδραση στις υφιστάμενες ανισότητες μεταξύ των φύλων , οι πρόσφατοι περιορισμοί και τα lockdown που σχετίζονται με τον Covid έχουν αυξήσει τις εγκληματικές δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο, καθώς οι άνθρωποι παραμένουν στο διαδίκτυο περισσότερο.
Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν πολλαπλούς κινδύνους διαδικτυακής σεξουαλικής παρενόχλησης και τεχνολογικής διευκόλυνσης τέλεσης ποινικών αδικημάτων στον κυβερνοχώρο.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε από τη διεθνή σύμβουλο Adriane van der Wilk υποστηρίζει ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και η Σύμβαση της Βουδαπέστης μπορούν να αλληλοσυμπληρώνονται με δυναμικούς τρόπους: η δύναμη της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης έγκειται στην αναγνώριση της φύσης της βίας κατά των γυναικών με βάση το φύλο, ενώ της Βουδαπέστης παρέχει ολοκληρωμένα ερευνητικά εργαλεία για την εξασφάλιση ηλεκτρονικών αποδεικτικών στοιχείων για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο διαδίκτυο και μέσω της τεχνολογίας των πληροφοριών.
Αντιμετώπιση της διαδικτυακής βίας
Ως η πιο εκτεταμένη νομικά δεσμευτική συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καλύπτει όλες τις μορφές βίας κατά των γυναικών και ενδοοικογενειακής βίας, η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αντιμετώπιση της διαδικτυακής βίας κατά των γυναικών και τη διευκόλυνση από την τεχνολογία, ενώ η Σύμβαση της Βουδαπέστης είναι η πιο σχετική διεθνής νομικά δεσμευτική συνθήκη για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο και τα ηλεκτρονικά στοιχεία και, ως εκ τούτου, παρέχει τη δυνατότητα δίωξης αυτής της βίας κατά των γυναικών.
Πράγματι, η Σύμβαση της Βουδαπέστης μέσω ορισμένων ουσιαστικών διατάξεων ποινικού δικαίου αντιμετωπίζει άμεσα και έμμεσα ορισμένα είδη διαδικτυακής βίας και βίας κατά των γυναικών που διευκολύνεται από την τεχνολογία.
Από τη σεξουαλική παρενόχληση στο διαδίκτυο (σεξουαλική δυσφήμιση, συκοφαντία, πλαστοπροσωπία για σεξουαλικούς σκοπούς), έως σεξουαλική παρενόχληση βάσει εικόνας, όπως creepshots (σεξουαλικά υπονοούμενες ή ιδιωτικές φωτογραφίες που λαμβάνονται χωρίς συγκατάθεση και κοινοποιούνται στο διαδίκτυο), η νέα μελέτη κατηγοριοποιεί και ορίζει διαφορετικές μορφές διαδικτυακής βίας και βίας κατά των γυναικών που διευκολύνεται από την τεχνολογία και αναπτύσσει ρητές αναφορές στα άρθρα 33, 34 και 40 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, συμπληρωμένα με σχετικές διατάξεις της Σύμβασης της Βουδαπέστης.
